In de afgelopen weken stond duurzaamheid in de belangstelling. Cuijk kende de week van de duurzaamheid. In de kranten en met name Trouw was aandacht over de top 100 van Duurzame Nederlanders. Wat vooral duidelijk is: duurzaamheid kent ongelooflijk veel aspecten en allemaal hebben we er mee te maken. Ik noem maar: de klimaatverandering als gevolg van de broeikasgassen en de noodzakelijke veranderingen ten aanzien van energieopwekking en energieverbruik, het plasticafval en de plasticsoep in onze grote oceanen, onze consumptiepatronen van voedsel en kleding, die het milieu te zwaar belasten. Het gevolg van het onbeschaamde gebruik of misbruik van onze aarde voor palmolie, vlees, grondstoffen -ook water- en alle gevolgen: misstanden, zoals uitbuiting en uitputting, jaren durende onderhandelingen met ruzies, die uiteindelijk vluchtelingenstromen en oorlogen veroorzaken. De wereld zal echt niet binnenkort vergaan, maar is wel vergankelijk.
We voelen ons verontwaardigd en lijken er buiten te staan. Maar schijn bedriegt: we zijn wel betrokken en zijn vaak direct of indirect medeplichtig. We consumeren, we beleggen, we kiezen politieke partijen, en we kijken weg. Toegegeven: het is best ingewikkeld om goede oplossingen te vinden en een eigen weg daarin te vinden. Maar gewoon verder gaan en negeren, is niet meer goed te verantwoorden. Misschien is ons individualisme uit de hand gelopen en tot een alibi geworden. De mensheid, te beginnen met onszelf zal vooral kritisch moeten kijken naar onze eigen houding en eigen verantwoordelijkheid. We zullen onze ondeugden moeten herkennen en zelf ‘doen’ voordat we anderen de maat nemen, ons bezinnen dus. We hebben behoefte aan inspirerende voorbeelden.
Ik hoop dat het inzicht ontstaat dat we ons weer moeten verbinden aan een nieuw geformuleerd ideaal dat we best christelijk mogen noemen. Paus Franciscus gaat ons daarin immers voor: hij is een groot pleitbezorger voor een betere zorg voor ons milieu en de mensen die daarin mogen en moeten wonen. Een nieuw geformuleerd fundament voor een vernieuwd geloof of liever hoop van mensen van goede wil. Het lijk me in elk geval belangrijker dan ons druk maken om regels van welk bestaand geloof dan ook, die vaak gaan om dingen die volgens mij in onze tijd niet meer relevant zijn. Mijn overtuiging is dat Jezus Christus als hij nog leefde veel begrip zou hebben voor deze opvatting.
Ik vond het bemoedigend dat onze burgemeester –afgestudeerd in milieurecht- enkele weken terug in zijn wekelijkse stukje een inspirerend indiaans testament aanhaalde dat ik hieronder herhaal:
JvdB
